എന്റെ രാത്രിമഴകള്‍

     എന്റെ രാത്രിമഴകള്‍  

ഒരു കുസൃതി  കുട്ടിയാണല്ലോ എന്റെ  മഴ

ഞാനവന്റെ  ചങ്ങാതിയും

മണിച്ചെപ്പ്‌  കിലുക്കിവരുന്ന   മഴ

രാവിനു  താളവും  മേളവും ഈണവു മേകുമ്പോള്‍ 

എന്റെ   ഉറക്കം കെടുത്തുന്നത് 

എന്റെ പായക്കരികില്‍ 

ഓരോ തുള്ളിയും  ഏറ്റുവാങ്ങാന്‍ 

ഉമ്മകൊണ്ടുവച്ച  പാത്രങ്ങളായിരുന്നു 

അപ്പോള്‍ എന്റെ   ഉമ്മ 

മഴയുടെ  കുസൃതികള്‍  കണ്ടു

പേടിക്കുമായിരുന്നു 
അന്ന് 

കണ്ണുനീരില്‍  കുതിര്‍ന്ന

ഉമ്മയുടെ  മഴയോടൊപ്പം
 എന്റെ ചങ്ങാതിയെ 
എന്തിനെന്നറിയാതെ ഞാനും പേടിച്ചു

രാത്രിമഴകള്‍  അന്നെന്റെ  ഉമ്മയോടൊപ്പം

എന്നെയും  പേടിപ്പിച്ചത്‌

എന്തിനാണെന്ന്  ഇന്നെനിക്കറിയാം .

നാടുകടന്ന അക്ഷരം

നാടുകടന്ന  അക്ഷരം

തെരുവിലെ  അക്ഷരം
തൊലിയുരിച്ചു 
ചോരവാര്‍ന്ന്  
അഴുകിയ  നാവുകളില്‍
പുഴുവരിച്ച്  
മരണം  കാത്തു  കിടന്നു.
ഏട്ടിലെ അക്ഷരം
കഴുതപ്പുറമേറി
പാമരരെയും കൊണ്ട് 
നാടുകടന്നു. 

 

ഇനിയും എന്നെ കണ്ടില്ല

ഇനിയും  എന്നെ  കണ്ടില്ല
ഞാന്‍ 
എന്നെ കാണാന്‍ 
പുറപ്പെട്ടതാണ് 
കണ്ടത് ആരോ  
നടന്നു തീര്‍ത്ത  മുഷിഞ്ഞു  നാറിയ  
വഴികളാണ് 
ഞാന്‍ 
എന്നെ തേടി  പുറപ്പെട്ടതാണ് 
കണ്ടത്  മരിച്ചുപോയ മനസ്സുകളാണ് 
ഞാന്‍      
എന്നെ  വില്കാന്‍ ചന്തയില്‍ 
ചെന്നതാണ് 
കണ്ടത് 
വിലപറഞ്ഞു വച്ച യൌവനങ്ങളാണ്
ഒടുവില്‍  എന്നെ 
വിളിക്കാന്‍  വന്നപ്പോള്‍ 
അവരെന്നെ  അയക്കാന്‍ 
കുളിപ്പിച്ച്  കിടത്തുകയാണ് 
കഫന്‍ പുടവയില്‍  പൊതിഞ്ഞുകെട്ടുകയാണ്
ഇനി    ഞാനെവിടെ 
ഞാന്‍ പള്ളിക്കാട്ടിലെ  
രണ്ടു മീസാന്‍  കല്ലുകള്‍ 
മാത്രമാവുകയോ   ?

നമ്മെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യന്‍

നമ്മെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന മനുഷ്യന്‍  

എന്റെ 
കാരാഗൃഹ ജീവതം  കണ്ടു       

ആനന്ദിക്കുകയല്ലേ നിങ്ങള്‍ 

അതിനാല്‍  എനിക്ക്  ദുഖമില്ല 
ഇനിയെന്റെ ജീവനെടുത്താലാണ് 
ആനന്ദ ലബ്ധിയെങ്കില്‍    
വേഗമങ്ങു തൂക്കികൊന്നേക്കുക  

അതാണ്‌ ഞാന്‍  എന്ന  
മനുഷ്യന്  നിങ്ങള്ക്ക്

നല്കാവുന്നതില്‍  വെച്ച്  ഏറ്റവും  വലിയ

മനുഷ്യാവകാശം  .