അശാന്തരുടെ കലഹം

പൈതലുറങ്ങും നേരവും

എന്റെ തെരുവോരവും

ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്നു

ഒരിറ്റു വെളിച്ചം കെട്ടുപോയ രാത്രികളും

ഞാന്‍ നിനക്ക്തന്നു 

ഇനിയെന്റെ വാക്കുകളും

നീ മുറിച്ചെടുത്തു കൊള്‍ക

ഇനിയെന്റെ ചുടു നിശ്വാസവും

നീര്‍ വറ്റിയ വിതുമ്പലും

നിന്റെ കാല്‍ക്കീഴിലിട്ടെരിച്ചു കൊള്‍ക

ഇനിയുമെന്റെ പറയാത്ത വാക്കുകള്‍

കഴുമരമേറ്റുക

ഒടുവില്‍ നീ എന്റെ നാവരിഞ്ഞു

നായ്ക്കള്‍ക്കെറിയുക

നിന്റെ തലമുറകള്‍

തെരുവിലെ പുഴുവായിടുമ്പോള്‍

നീ ഉന്മാദ ചിത്തനായ് രമിച്ചു കൊള്‍ക

തെരുവിനെ അശാന്തമാക്കി  
ഹൃദയങ്ങള്‍  കലുഷമാക്കി  ഒടുവില്‍

നീ നേടിയതെന്ത്  .